Hallo, u schreef: geheel onverwacht. Toen dacht ik terug aan een voorval van nog geen jaar geleden. Ik liet om 8 uur het hondje Djimat uit, man, kruising Maltees-Chichu, 2 jaar ongeveer. Ik betrad een langgerekt grasveld dat zich uitstrekte achter 4 naast elkaar aan een vrij drukke weg staande flats. Er liep een jonge man met 3 even grote hondjes van verschillend harage (variant op pluimage). 2 van de hondjes liepen los en waren evenals het 3e aangelijnde rustig verzonken in snuffelbezigheden. Ik naderde en sprak de eigenaar aan. Kan ik mijn hondje los doen, vroeg ik? Geen probleem, ik ontriemde Djimat en de kennismaking begon. Wat er precies fout gegaan is weet ik nog steeds niet. Djimat schrok ergens van, hoewel geen van de hondjes onaardig tegen hem deed. Hij zette het op een lopen, wat ik nog niet eerder meegemaakt had bij hem. Hij vloog er vandoor in de richting waar we vandaan gekomen waren en waar dus de flats eindigden en de rijweg aan de andere kant van de bebouwing liep. Een vluchtend hondje veroorzaakt achtervolgende hondjes, dus er was geen houden aan. Lang verhaal kort: ze vlogen de weg op, het was de ochtendspits en één van de 2 andere hondjes (het 3e was aangelijnd dus) is onmiddellijk doodgereden. Binky. Ik vond en vind het nog steeds heel erg. Hier heeft niemand iets aan kunnen doen, we hadden beiden de honden los en konden niet vermoeden of voorzien dat mijn hondje de benen zou nemen. Maar beroerd was het. De eigenaar van Binky en ikzelf stonden samen te huilen bij het overreden en eveneens nog jonge hondje. De bestuurder zei: hij heeft er niets van vernomen, zo snel was het gebeurd. Het kon ons niet troosten. Goddank leeft Djimat nog steeds. Hartelijke groeten van Jan Paul Kok
2 opmerkingen:
Ah lieve lieve Pukmans, ik ga je missen.
Hallo, u schreef: geheel onverwacht. Toen dacht ik terug aan een voorval van nog geen jaar geleden. Ik liet om 8 uur het hondje Djimat uit, man, kruising Maltees-Chichu, 2 jaar ongeveer. Ik betrad een langgerekt grasveld dat zich uitstrekte achter 4 naast elkaar aan een vrij drukke weg staande flats. Er liep een jonge man met 3 even grote hondjes van verschillend harage (variant op pluimage). 2 van de hondjes liepen los en waren evenals het 3e aangelijnde rustig verzonken in snuffelbezigheden. Ik naderde en sprak de eigenaar aan. Kan ik mijn hondje los doen, vroeg ik? Geen probleem, ik ontriemde Djimat en de kennismaking begon.
Wat er precies fout gegaan is weet ik nog steeds niet. Djimat schrok ergens van, hoewel geen van de hondjes onaardig tegen hem deed. Hij zette het op een lopen, wat ik nog niet eerder meegemaakt had bij hem. Hij vloog er vandoor in de richting waar we vandaan gekomen waren en waar dus de flats eindigden en de rijweg aan de andere kant van de bebouwing liep. Een vluchtend hondje veroorzaakt achtervolgende hondjes, dus er was geen houden aan. Lang verhaal kort: ze vlogen de weg op, het was de ochtendspits en één van de 2 andere hondjes (het 3e was aangelijnd dus) is onmiddellijk doodgereden. Binky.
Ik vond en vind het nog steeds heel erg. Hier heeft niemand iets aan kunnen doen, we hadden beiden de honden los en konden niet vermoeden of voorzien dat mijn hondje de benen zou nemen. Maar beroerd was het. De eigenaar van Binky en ikzelf stonden samen te huilen bij het overreden en eveneens nog jonge hondje. De bestuurder zei: hij heeft er niets van vernomen, zo snel was het gebeurd. Het kon ons niet troosten. Goddank leeft Djimat nog steeds.
Hartelijke groeten van Jan Paul Kok
Een reactie posten